แปลกแต่จริง ตอนเ งิ นเดือนน้อย อยู่อ ย่ างพอเพียง พอเ งิ นเดือน มากก็ไม่พอใช้

มันแปลกแต่จริง สำหรับคนทำงาน มานานๆ และมีความก้าวหน้าในหน้าที่การงาน คนส่วนใหญ่ มักมีห นี้สินเมื่อมีเ งิ นเดือน มากขึ้น เ งิ นไม่พอใช้จ่าย หรือแม้นแต่การเป็นห นี้สินต่างๆ แต่ตอนที่มีเ งิ นเดือนเพียงเล็กน้อย หรือในตำแหน่งที่ไม่สูงมากนัก กลับมีเ งิ นเก็บ มีเ งิ นพอที่จะใช้จ่าย แล้วอะไรหละที่ทำให้เกิดลักษณะเช่นนี้ขึ้น

ในช่วงเ งิ นเดือนน้อย

อยู่อ ย่ างพอเพียง คิดเสมอว่า เ งิ นเดือนยังน้อย อยู่ไม่พอ กิน ได้เ งิ นเดือน มา ต้องคิดก่อนใช้ไม่อ ย่ างนั้นอยู่ไม่ถึงสิ้นเดือนแน่ๆ ไม่มีตำแหน่งค้ำคอ ก็ไม่ต้องสร้างภาพ ใช้เสื้อผ้าเก่าๆ ก็ได้ เสื้อผ้าไม่ต้องมียี่ห้อก็ได้ เรื่องพวกนี้ทำให้เ สี ยเ งิ น มาก ขอเจ้านายให้เลี้ยง เพื่อจะได้ลดค่าใช้จ่าย ลงอีกนิด ไม่เลี้ยงใครๆ แค่ตัวเอง ยังจะเอาตัวไม่รอ ดเลย ไปไหนก็ต้อง แ ช ร์ กันจ่ายซิจ๊ะ วันนี้จะกินอะไรดีเน้นปริมาณให้อิ่มก่อน ถ้าได้คุณภาพก็ดี ตอนที่มีเ งิ นเดือนน้อยๆ ความต้องการ ของเราก็น้อยและรู้จักการใช้เ งิ น มาก ต้องประหยัด ไม่ต้องรั ก ษ าหน้าต าของเรา

ในช่วงเ งิ นเดือน มาก

ความต้องการความมั่นคงมากขึ้น อย ากได้บ้าน อย ากได้รถ จึงต้องตกอยู่ในวังวนของห นี้สิน เพื่อตอบสนองความต้องการ ซื้ อบ้านต้องซื้ อเ งิ นผ่ อ น ถ้าจะซื้ อสด คงแก่ก่อนแน่ๆ ดังนั้น จึงเป็นห นี้เ พ ร า ะความต้องการทั้งนั้น คิดแต่ว่า เ งิ นเดือนเราเขาให้เครดิตเป็นแสนๆ เรามีเ งิ นใช้ล่วงหน้าเป็นแสนๆ เลยนะ ทำให้ติดกับดักใช้บัตรเครดิตรูด แล้วค่อยจ่าย ใช้เ งิ นในอนาคต อย ากได้อะไรก็วางแผนใช้เ งิ นในอนาคต

เอามาแล้วค่อยหาใหม่เอาเดือนหน้า ผลสรุปคือ ไม่เคยใช้เ งิ นที่หามาได้ แต่จะใช้เ งิ นที่คาดว่าจะหามาได้ เลยไม่มีเ งิ นที่จะเก็บ ความคาดหวังของลูกน้องมากขึ้น เ พ ร า ะเนื่องจาก เป็นหัวหน้า ก็ต้องเลี้ยงลูกน้อง บ้าง ไม่อ ย่ างนั้นเ สี ยฟอร์ม ลูกน้องไปกับเรา เราก็ต้องเลี้ยงซิ จะ แ ช ร์ กันได้อ ย่ างไรทำให้ต้องเ สี ยเ งิ นเพื่อให้ลูกน้องนับถือ

การรั ก ษ าหน้าต าของตนเอง ต้องใส่เสื้อที่มีร า ค า ดูดี มียี่ห้อ ต้องมีปากกาหรูๆ ต้องอยู่ในสถานที่ดูดี มีสไตล์ ไม่อ ย่ างนั้นไม่ถือว่าเป็นผู้บริหาร ซึ่งก็ต้องใช้เ งิ น กับสิ่งของร า ค าแพงๆโดยไม่จำเป็น เสื้อก็ใส่ได้พอๆ กัน แถมจะทิ้งหรือก็เ สี ยดาย มันเก่าก็ใส่ไม่ได้ ลำบากทั้งใจและต้องเ สี ยเ งิ นซื้ อใหม่อยู่เรื่อยๆ กินอะไรก็ต้องเลือ กของดีๆไว้ก่อน เรื่องเ งิ นค่อยมาว่ากัน กินเป็นเรื่องใหญ่ จ่ายเป็นเรื่องเล็ก ไม่มีเ งิ นก็เข้าร้านหรูๆใช้บัตรเครดิตเอา

เ พ ร า ะคิดว่า สิ่งที่กินไปนั้นต้องเป็นประโยชน์ต่อ ร่ า ง ก า ย จน ร่ า ง ก า ย อ้วนเอาอ้วนเอา ต้องเ สี ยเ งิ น เ สี ยเวลา กับสิ่งที่จะต้องสร้าง Connection ไม่อ ย่ างนั้นจะเ สี ยฟอร์ม ต้องเล่นกีฬาผู้บริหาร ไม่รู้ก็ต้องไปเรียนเ สี ยเป็นหมื่นๆ ไม่เป็นไร อ ย่ างน้อยเราก็จะได้กลับมา ลงทุนไปก่อนแต่ก็ไม่รู้ว่าจะถอนทุนอ ย่ างไร

ค่านิยมผิ ดๆของผู้บริหารบางคน ยังมีอีกมากมายและค่านิยมเหล่านี้ ก็มักจะถูกปลูกฝังจากผู้บริหารรุ่นเก่า ก่อนที่เคยเป็นเช่นนี้ มาเสมอๆ เ พ ร า ะถ้าไม่ทำให้คุณสูญเ สี ยเ งิ นที่ได้มาคุณก็จะมีเ งิ นสะสมไว้มาก มากพอที่จะทำธุรกิจของตนเอง แล้ว องค์กรก็จะสูญเ สี ยทาสองค์กรไป ดังนั้น จึงต้องให้เ งิ นเดือนเพิ่มเพื่อ ดึงดูดให้คุณทำงานและสร้างหนทางให้คุณใช้เ งิ นเพื่อไม่ให้คุณสร้างอนาคตของตนเองได้

ถ้าคุณรู้ทันก็จะไม่ให้คุณขึ้นไปได้เ งิ นเดือนเพิ่มอีก แล้วอ้างว่า คุณลักษณะของคุณไม่เหมาะกับผู้บริหาร คุณต้องอ ย่ างนั้น คุณต้องอ ย่ างนี้ สรุปคือ ไม่เป็นไปอ ย่ างที่เจ้านายคุณต้องการ หรืออีกนัยคือ คุณมีพฤติก ร ร มที่แตกต่างจากพวกเขา

สรุป

ในฐานะลูกจ้าง การใช้เ งิ น อ ย่ างพอประมาณและใช้เ งิ นให้เป็น ห ม า ยถึง การใช้เ งิ นอ ย่ างคุ้มค่า แบ่งจ่ายในสิ่งที่จำเป็นและรู้ว่าอะไรคือ กับดักในการดึงเ งิ นออ กจากกระเป๋าคุณ ซึ่งสิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ต้องฝึก ไม่ว่าจะอยู่ในฐานะใด เ พ ร า ะ เมื่อคุณสามารถควบคุมเ งิ นและใช้มันอ ย่ างคุ้มค่าแล้ว คุณก็จะสามารถใช้เ งิ นตอนที่คุณเป็นผู้บริหาร หรือเจ้าของกิจการได้อ ย่ างคุ้มค่าและเป็นไปต ามความต้องการอ ย่ างพอเพียงครับ

ที่มา p a t t a n a k i t  sabailey