เมื่อก้าวเข้าสู่วัยผู้สูงอายุ ก็จะเกิดความเปลี่ยนแปลงในหล า ยด้านในชีวิต ไม่ว่าจะเป็นด้านร่างกาย จิตใจ อารมณ์ สังคม ซึ่งการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว ผู้สูงอายุก็จำเป็นที่จะต้องปรับตัว
และพร้อมที่จะรับมือสำหรับการเปลี่ยนแปลงต ามวัยที่ไม่มีใครสามารถหลีกเลี่ยงได้ และการปรับตัวนี้ก็จะส่งผลทำให้ลูกหลานรัก เคารพ นับถือ เป็นคนสูงวัยที่มีคุณค่าสำหรับลูกหลาน
ก่อนอื่นไปดูการเปลี่ยนแปลงก่อนเลยค่ะว่า เมื่อ ย่ างเข้าสู่ผู้สูงอายุแล้วมีจะการเปลี่ยนแปลงอะไรบ้าง ทางด้านร่างกายก็จะเริ่มอ่อนแอลงและเชื่องช้า ร่างกายเ สื่ อ มโทรม บางรายมือเท้าสั่นการทรงตัวไม่ดี เ จ็ บป่ ว ยได้ง่าย
ทางด้านส ม อ ง จะมีอาการหลงลืมง่าย แต่การใช้เหตุผลและความสุขุมรอบคอบยังคงที่ ทางด้านอารมณ์ มักเกิดอาการเอาแต่ใจตัวเอง โ ก ร ธง่าย ชอบบ่น แต่บางรายใจดี ก
ขึ้นอยู่กับสภาพครอบครัวและการเงินในครอบครัวด้วย ทางสังคม มีศาสนาเป็นที่พึ่ง บางรายอาจต้องหาเลี้ยงหลาน ก็จะเป็นที่พึ่งและเพื่อนเล่นกับหลานๆ ทำให้มีความสุขอีกแบบ
เมื่ออายุมากขึ้นต้องรู้จักปล่อยวาง ต้องรู้จักปล่อยวางเรื่องราวบางอ ย่ าง ที่ควรวางต้องรู้จักปล่อย เพราะใจของคนเราแบกรับได้จำกัด อ ย่ าเอาแต่คับแค้นฝังใจ ปล่อยวางตำแหน่งฐานะที่เคยดำรง ปล่อยวางชื่อเ สี ยงสักการะที่เคยครอบครอง ปล่อยวางอ ดีต เรียนรู้ในการใช้ชีวิตในปัจจุบัน เป็นสุขได้ในวัยชรา
เมื่ออายุมากขึ้นต้องรู้จักวางมือ คุณไม่มีทางทำงานไปได้ตลอ ดชีวิต หรือ คิด ดูแลลูกหลานไปจนวันสุดท้ายของพวกเขาได้ ดังนั้นต้องรู้จักวางมือ ลูกหลาน มีบุญวาสนาและทางเดินของลูกหลาน
หากคิดแทนทำแทนไปเ สี ยหมด คุณเหนื่อยตลอ ดชาติ วันหนึ่งที่คุณจากไปพวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อยังไง การรู้จักวางมือคือ การฝึกเชื่อใจในลูกหลาน และเป็นการส่งเสริมลูกหลานไปในตัว อ ย่ าให้เขา ด่ าว่าเก่งแต่รุ่นพ่อแม่ แต่ลูกหลานไม่เอาไหน
เมื่ออายุมากขึ้นต้องรู้จักวางอารมณ์ สังคมในอ ดีตมีความย ากของคนในอ ดีต สังคมในปัจจุบัน มีความย ากของคนในปัจจุบัน อ ย่ าเอาความคิดตนเองมาเป็นที่ตั้ง
ไม่พอใจอะไรก็ด่าว่าลูกหลานด้วยอารมณ์ หากทำแบบนี้ครั้งหนึ่ง คุณธรรมของตนห า ยไปครั้งหนึ่ง วาสนาของลูกหลานห า ยไปส่วนหนึ่ง เพราะพ่อแม่คือพระพรหมของลูก หากพ่อแม่เอาแต่แช่งด่า ลูกหลานจะเจริญได้อ ย่ างไร
เมื่ออายุมากขึ้น เปรียบไปดั่งไม้ใกล้ฝั่ง ตั ณ ห า ต้องลดลง ความโ ล ภ ความโ ก ร ธ ความหลงต้องลดลง คุณธรรมความสุขุมต้องมากขึ้น ความเมตต า กรุณา มุทิต า อุเบกขาต้องมากขึ้น หมั่นเตือนตัวเองนะ อยู่ให้ลูกหลานเคารพรัก มิใช่อยู่ให้ลูกหลานหวาดกลัวจนไม่มีใครยอมเข้าใกล้
เมื่ออายุมากขึ้นต้องรู้จักตัดใจ บางสิ่ง บางอ ย่ าง เมื่อ สู ญ เ สี ย ไปแล้วก็อ ย่ าได้ยึดผูก คิดให้ได้ว่าเดิมทีมันก็ไม่ได้เป็นของคุณ และ วันสุด ท้ า ย ในชีวิตคุณก็เอาอะไรไปไม่ได้ ดังนั้น ตัดใจได้ในสิ่งที่ สู ญ เ สี ยไปแล้ว จึงสามารถมีความสุขกับสิ่งที่ควรมีอยู่ไว้ได้
ที่มา sabailey
