เราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันได้นานกี่วัน

สำหรับชีวิตคนเรานั้นเราไม่รู้หรอ กว่าจะอยู่ด้วยกันได้นานกี่วัน วันนี้เราเลยมีบทความที่ให้ข้ อคิดในเรื่องการใช้ชีวิต เมื่อเกิดอะไรจงให้อภั ยกันให้ไว เพราะเราไม่รู้ว่าเราจะมีเวลาอยู่ด้วยกันอีกกี่วัน

เช้าวันหนึ่ง ภรรย าบอ กกับสามีว่า วันนี้ฉันจะกลับบ้านไปเยี่ยมแม่ คุณช่วยขับรถไปส่งฉันหน่อยได้ไหม ฝนตกหนักแบบนี้ ไปรถโดยส า รไม่สะดวกเลย สามีซึ่งหน้าต าบูดบึ้งมาตั้งแต่เช้า ไม่ตอบภรรย า แต่กลับกระชากเ สี ยงถามกลับไปว่า เมื่อวานเธอซื้ อเสื้อใหม่มาใช่ไหม เธอรับปากฉันแล้วนะ ว่าจะไม่ใช้เ งิ นฟุ่มเฟือย เรายังต้องผ่อนบ้าน ผ่อนรถ ส่งลูกเรียน ค่าใช้จ่ายเยอะแยะ ทำไมไม่ช่วยกันประหยัด

ภรรย าพูดออ กมาเ สี ยงเบาๆ อ ย่ างคนรู้สึกผิ ดว่า ที่แท้คุณโ ก ร ธเรื่องนี้นี่เอง เธอก้มหน้าจัดเสื้อผ้าเงียบๆ แล้วบอ กสามีว่า วันนี้มีรถโดยส า รเข้าเมืองแค่เที่ยวเดียว ฉันคงต้องรีบไปแล้วล่ะ คุณไม่ต้องไปส่งก็ได้ แล้วเธอก็เดินออ กจากบ้านไป โดยที่สามีไม่สนใจเลย เพราะยังโ ก ร ธอยู่มาก

ประมาณครึ่งชั่ วโมงผ่านไป สามีได้ยินเ สี ยงเอะอะบนถนน จึงออ กไปดู เขาได้ยินผู้คนตะโกนกันว่า ฝนตกหนัก น้ำเซาะตลิ่งจนสะพานเข้าเมืองข า ด มีรถเมล์คันหนึ่ง ตกลงไปในน้ำด้วย สามีได้ยินดังนั้นก็ตกใจมาก เขารีบวิ่งไปที่แม่น้ำทันที เมื่อไปถึง เขาเห็นรถเมล์ที่ถูกเก็บกู้จากน้ำ เหลือเพียงซากเหล็ก สัมภาระ กระเป๋าต่างๆ ของผู้โดยส า รกระจัดกระจาย

มีการหามร่างของผู้เ สี ยชีวิตคนแล้วคนเล่า ขึ้น มาจากแม่น้ำ ชายหนุ่มเฝ้ามองหาภรรย าแต่ก็ไม่พบ เขาเ สี ยใจจนแทบสิ้นสติ เฝ้าถามหน่วยกู้ภั ยที่ทำงานอยู่ว่า เห็นภรรย าผมบ้างไหม เธอใส่เสื้อสีแดง กางเกงสีดำ ทุกคนส่ายหน้าบอ กว่าไม่เห็น เวลาผ่านไปจนเกือบเย็น กู้ภั ยหยุดการทำงาน เพราะไม่มีผู้เ สี ยชีวิตที่หาพบแล้ว

จึงบอ กชายหนุ่มว่า ตัดใจเถอะนะ ภรรย าของคุณคงโดนน้ำพัดไปไกลแล้ว เขาเดินกลับบ้าน เหมือนคนไม่มีวิญญาณ ร้องไห้คร่ำครวญไปตลอ ดทาง ในใจของเขาเฝ้าแต่โ ท ษตัวเองว่า ทำไมเราไม่ขับรถไปส่งเธอนะ เราไปด่าเธอทำไมว่าใช้เ งิ นฟุ่มเฟือย แค่เสื้อตัวเดียวมันจะร า ค าเท่าไหร่กัน

แต่พอ กลับถึงบ้าน เขาเห็นภรรย านั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร มีอาหารตั้งอยู่เต็มโต๊ะ ในมือเธอมีเสื้อ กันหนาวเก่าๆ ตัวหนึ่ง ซึ่งเธอ กำลังเย็บซ่อมชายเสื้อที่รุ่ยอยู่ คุณไปไหน มาคะ ภรรย ายังพูดไม่ทันจบ สามีก็ตรงเข้าไปกอ ดเธอจนแน่น คุณเป็นอะไร ร้องไห้ทำไม วันนี้ฉัน มัวเอาเสื้อไปคืนที่ร้าน เ สี ยเวลาอ้อนวอนให้เขารับคืนตั้งนาน ก็เลยไปขึ้นรถเมล์ไม่ทัน

อากาศจะหนาวแล้ว ฉันเลยรื้อเสื้อเก่ามาซ่อม ก็พอใส่ได้อีกหล า ยปีนะคะ ฉันนี่แย่จริงๆ ของเก่าก็มี จะไปซื้ อของใหม่มาทำไม เรื่องบางเรื่อง เราโ ก ร ธจนลืมไปว่า มันไม่สำคัญเทียบเท่ากับ ความสุข ของคนที่เรารัก คนเรามีเวลาในโลกนี้จำกัด เวลาที่ใช้ร่วมกันยิ่งจำกัด อะไรที่ไม่สำคัญมากพอ ก็อ ย่ านำมาเป็นอารมณ์มากมายนักเลย

ที่มา b a n g p u n s a r a profession-j55