มีคำโบราณเคยกล่าวไว้ว่า มีผู้สูงอายุอยู่ในบ้าน เหมือน มีสิ่งล้ำค่า บ่อยครั้งที่เรามักจะใส่ใจคนนอ กบ้าน มากกว่าคนในบ้าน ทั้งให้ความสำคัญ และใช้เวลาอยู่กับคนนอ กบ้าน มากกว่า แต่กับคนในบ้าน กลับละเลยความรู้สึกเขาไปซะอ ย่ างงั้น อาจจะเป็นเ พ ร า ะความเคยชินที่คิดว่า เจอ กันอยู่ทุกวัน เดี๋ยวค่อยดูแล
จึงทำให้เราเลือ กที่จะเมินเฉยต่อคนในบ้าน ไม่ต้องรีบร้อนที่จะทำอะไรให้ท่าน เ พ ร า ะกลับมาบ้าน ก็ยังต้องเจอ กันอยู่ แต่คุณกำลังลืมอะไรไปอยู่หรือเปล่า พ่อ แม่ ไม่ได้มีเวลาอยู่กับเรา หรือรอเราไปได้ตลอ ดชีวิต ดังนั้น จงให้ความสำคัญท่านเป็นอันดับแรกก่อนเสมอ อ ย่ าเอาของโปรดมาให้กิน ในวันที่พ่อแม่กินไม่ได้
อ ย่ าพาไปเที่ยว ในวันที่พ่อแม่ไม่มีเรี่ยวแ ร งจะเดิน อ ย่ าขอโ ท ษพ่อแม่ ในวันที่สายเกินไปแล้ว อ ย่ าอย ากจับมือ ในวันที่พ่อแม่ไม่รู้สึกแล้ว อ ย่ าบอ กรัก บอ กคิดถึง ในวันที่พ่อแม่ไม่ได้ยินแล้ว อ ย่ าอย ากกอ ดพ่อแม่ ในวันที่เหลือเพียงแต่รูปท่านให้กอ ด อ ย่ ารอ กราบเท้าพ่อแม่ ในวันสุดท้ายของชีวิตท่าน
พ่อแม่สามารถรอลูกได้เสมอ แต่ชีวิตท่านอยู่ไม่ได้ตลอ ดไป ชีวิตทุกคน มีค่า เ พ ร า ะเวลานั้น มีจำกัด บนโลกใบนี้มีความไม่เที่ยงอยู่มาก ถ้ารู้ว่าเวลามีไม่มาก ก็จงทำสิ่งดี ๆ ให้กัน มาก ๆ อ ย่ าไปทะเลาะ หงุดหงิดใส่กัน หรือมัวแต่มีอคติ เ พ ร า ะมันเ สี ยเวลาที่มีค่าไปโดยเปล่าประโยชน์ หากยังมีโอกาสได้ดูแลท่านอยู่ ก็จงรีบทำซะ
ที่มา meeruk
