สำหรับวันนี้เรามีนิทานหนึ่งเรื่องที่ให้ข้ อคิดได้เป็นอ ย่ างดี เพื่อเป็นการเ ตื อ นสติหล า ยๆคนให้มีสติในการใช้ชีวิตอย ากให้ทุกคนได้อ่ า นนิทานเรื่องนี้กัน จะเป็นอ ย่ างไรนั้นเราไปดูกัน
คนเราทุกคน ล้วนต่างที่มา ต่างความคิด รวมไปถึงการกระทำต่างๆ สิ่งหนึ่งที่จะทำให้ตัวคุณมีคุณค่าและมีแต่สิ่งที่ดีเข้ามาในชีวิตของเรานั้นคือ ความซื่อสัตย์ ซื่อสัตย์ผู้โดดเดี่ยว ซื่อสัตย์ ถูกหนุ่มน้อยนามว่า ฉลาด ทิ้งลงทะเล ซื่อสัตย์ เขาพย าย ามว่ายน้ำจน มาถึงเกาะแห่งหนึ่ง
เมื่อขึ้นฝั่งได้ ซื่อสัตย์ก็นอนพักอยู่บนหาดทร า ย มันพย าย ามคิดหาวิ ธีที่จะกลับขึ้นฝั่ง สิ่งที่ซื่อสัตย์หวังก็คือ จะมีเรือของใครผ่าน มาทางนี้บ้าง อยู่ๆ ซื่อสัตย์ก็ได้ยินเ สี ยงเพลงแววมาแต่ไกล มันรีบลุกขึ้น และมองไปยังต้นเ สี ยงนั้น มีเรือลำหนึ่งกำลังมุ่งมายังเกาะนี้ บนเรือลำนั้น มีธงผืนเล็กโบกสะบัดอยู่ บนธงนั้นเขียนคำว่า ความสุข
ที่แท้เป็นเรือของความสุขนั่นเอง ซื่อสัตย์จึงตะโกนเรียกความสุข ความสุข ความสุข ผมคือซื่อสัตย์นะ คุณช่วยพาผมขึ้นฝั่งได้ไหม เมื่อความสุขได้ยิน ก็พูดกับซื่อสัตย์ว่า ไม่ได้ๆ หากผมพาคุณขึ้น มาด้วยผมจะหมดสุข คุณดูสิ ผู้คน มากมายในสังคมยุคนี้ ที่พูดความจริงแล้ว กลับไม่มีความสุข ขอโ ท ษนะซื่อสัตย์ผมรับคุณขึ้น มาไม่ได้
พูดเสร็จ ความสุขก็จากไป ผ่านไปสักครู่หนึ่ง ตำแหน่ง ก็ผ่าน มา ซื่อสัตย์ตะโกนเรียกตำแหน่ง ตำแหน่ง ตำแหน่ง ผมคือซื่อสัตย์นะ ผมขออาศัยเรือของคุณขึ้นฝั่งได้ไหม ตำแหน่งพอได้ยิน ก็รีบหันหัวเรือให้ห่างออ กไป จากนั้นก็หัน มาพูดกับซื่อสัตย์ว่า ไม่ได้ ไม่ได้ ซื่อสัตย์คุณจะขึ้น มาอยู่กับผมไม่ได้ คุณรู้ไหม ตำแหน่งที่ผมได้มา
นั้น มันย ากเย็น สักเพียงใด หากผมพาคุณมาอยู่ด้วยเดี๋ยวผมก็ซวยนะสิ เดี๋ยวผมก็จะสูญเ สี ยตำแหน่ง ยังไงผมไม่ขออยู่ร่วมกับคุณ ซื่อสัตย์น้ำต าคลอเบ้า มองตำแหน่งที่รีบออ กเรือจากไปอ ย่ างสิ้นหวัง รู้สึกสับสนในตนเองเป็นอ ย่ างยิ่ง แต่สิ่งที่มันทำได้ ก็เพียงแค่รอ รอและก็รอ เท่านั้น
อยู่ๆ ท่วงทำนอง ที่ไม่ค่อยจะเข้ากันนัก ก็แว่วดังขึ้น มา เรือลำหนึ่ง บรรทุก แข่งขัน เป็นจำนวน มากผ่าน มา ซื่อสัตย์ จึงตะโกนเรียก แข่งขัน แข่งขัน ผมขอขึ้นเรือของคุณได้ไหม คุณเป็นใคร คุณมีประโยชน์แค่ไหนกับพวกเรา แข่งขันตะโกนถามมา ซื่อสัตย์ไม่อย ากพูดอะไรมาก เพราะเกรงว่า จะพลาดโอกาสเหมือนทุกครั้งที่ผ่าน มาแต่ซื่อสัตย์ก็คือซื่อสัตย์
ผมคือซื่อสัตย์ ห๊า คุณคือซื่อสัตย์ หากพวกเรา มีคุณอยู่ด้วย เราจะแข่งขันเอาชนะอะไรกับใครที่ไหนได้ พูดเสร็จ ก็หันหัวเรือจากไปอ ย่ างรวดเร็ว ในขณะที่ซื่อสัตย์ กำลังสิ้นหวังนั่งคอตก อยู่ๆ ก็มีน้ำเ สี ยงอันเมตต าดังขึ้นว่า ลูกจ๋า ขึ้นเรือเถิด เมื่อซื่อสัตย์เงยหน้าขึ้น มอง ก็เห็นผู้เฒ่าผมขาวโพลนคนหนึ่งยืนอยู่บนเรือ
ฉันคือผู้เฒ่าแห่งกาลเวลา ทำไมท่าน ต้องมาช่วยผมครับ ซื่อสัตย์ถามออ กไป ด้วยความสงสัย มีแต่กาลเวลาเท่านั้นที่รู้ว่าซื่อสัตย์มีค่ามากเพียงใด ผู้เฒ่าแห่งกาลเวลา พูดออ กไปด้วยรอยยิ้ม บนทางกลับคืนฝั่ง ผู้เฒ่าแห่งกาลเวลาได้พูดกับความสุข ตำแหน่ง แข่งขัน
ที่ต่างก็เรือล่มอยู่กลางทะเล ว่า เจ้าทั้งหล า ยจงจำไว้ หากปราศจากซื่อสัตย์แล้ว ความสุขจะอยู่ได้ไม่นาน ตำแหน่งที่ได้มาก็เป็นตำแหน่งจอมป ล อ ม การแข่งขันก็มีแต่จะล้ ม เ ห ล วไม่เป็นท่า
ที่มา p o s t s o d verrysmilejung
