สำหรับใครที่ตอนนี้กำลังโสดไม่ว่าจะโสดด้วยสาเหตุอะไรก็ต าม วันนี้เรามีข้ อคิดเรื่องราวดีๆของนักแสดงท่านหนึ่งมาฝาก กับการใช้ชีวิตโสดยังไงให้เป็นสุข จะเป็นอ ย่ างไรเราไปติดต ามพร้อมๆกันได้เลยจ้า
1. ให้ความสำคัญและมีความสุขกับผลของงาน มากกว่าตัวงานที่ต้องทำ
2. รู้จักเก็บเกี่ยวความสุขเล็กๆ จากสิ่งใกล้ตัว เช่นอาหารอร่อยๆ เพื่อนร่วมงานดีๆ ธรรมชาติที่สวยงาม
3. ใช้ชีวิตอ ย่ างมีระเบียบวินัย เพื่อความสำเร็จของงาน
4. ใช้ชีวิตอ ย่ างเรียบง่ายเพื่อรบกวนตัวเองและคนอื่นให้น้อยที่สุด
5. เข้าใจสัจธรรมของชีวิตว่าทุ ก ข์สุขไม่จีรัง เพื่อละวางจากความยึดติด
6. แบ่งเวลาทำประโยชน์เพื่อสังคม
โสด แต่สุข บทบาทที่ นิรุตติ์ ศิริจรรย า เลือ กเอง
คุณ นิรุตติ์ ศิริจรรย า หรือที่ใครต่อใครเรียกด้วยความเคารพว่า อาหนิง ได้หลีกเร้นหนีความวุ่นวายของเมืองใหญ่ ไปใช้ชีวิตที่บ้านไร่จังหวัดจันทบุรีมากว่าห้าปีแล้ว หลังสูญเ สี ยคุณอรวรรณ ศิริจรรย า ภรรย าผู้เป็นที่รัก จากอุบัติเหตุเมื่อปี 2539 เขาก็เดินทางไปอยู่สหรัฐอเมริกานานถึงหกปี ก่อนจะกลับมาโลดแล่นอยู่ในวงการบันเทิงเมืองไทยอีกครั้ง และ
ครองตัวเป็นโสดตลอ ดมา ระหว่างการสัมภาษณ์ ทุกคำถามถูกตอบอ ย่ างตั้งใจ บางช่วงที่เอ่ยถึงภรรย า น้ำเ สี ยงและแววต าแสดงให้รู้ว่ายังมีความเ จ็ บป ว ดหลงเหลืออยู่ ใครต่อใครต่างสงสัยว่า ผู้ชายที่ใช้ชีวิต บั้นปล า ยแต่เพียงลำพังข า ดคนรู้ใจ จะไม่รู้สึกโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาบ้างเชียวหรือ คำกล่าวที่ว่า โสดแต่สุข นั้นเป็นจริงแค่ไหน ต้องไปค้นหาความจริงกัน
ใช้อะไรเยียวย าจิตใจตัวเอง หลังจากสูญเ สี ยภรรย า ภรรย าผมเ สี ยเมื่อปี 39 จากนั้นก็หยุดรับงาน เ งิ นเลยหมด ตั้งใจว่าจะไปข า ยบ้านที่ซื้ อไว้ที่ต่างประเทศ แต่บ้านไม่เหมือนข้าวแกงจะได้ข า ยกันได้ง่ายๆ ผมไปเดือนสิงหาฯ แต่กว่าจะข า ยได้ก็เดือนกุมภาฯ ทีนี้ยังไงไม่รู้ ผมไปซื้ อบ้านต่ออีกหลังแล้วอยู่ต่ออีกหกปี โดยไม่ได้ทำงานอะไรเลย
ใช้ชีวิตแบบทุกวันตื่นขึ้น มาเพื่อรอพระอาทิตย์ตกแล้วก็เข้านอนคนที่ไม่เคยมีเมียจะไม่รู้หรอ กว่าเวลา เมียจากไปโดยไม่สั่งลาสักคำมันเป็นอ ย่ างไร เราอยู่ด้วยกัน มาสิบกว่าปี ไม่ใช่สั ต ว์เลี้ยง จะให้ไม่รู้สึกอะไรเลยได้อ ย่ างไร ต่อให้เป็นสั ต ว์เลี้ยงเราก็รู้สึก นี่เป็น มนุษย์เป็นเหมือนอีกซีกหนึ่งของเรา แล้วหลุดออ กไปเฉยๆ
กว่าจะเอากลับเข้ามาได้ มันไม่ง่ายแน่นอน ดังนั้นเวลาใครถามว่า ทำไมถึงไปต่างประเทศ ผมไม่สามารถพูดให้ใครฟังได้ว่าไปทำอะไร ไปเศร้าหรือ ก็คงไม่ใช่ไม่ถึงขนาดอย าก ฆ่ า ตั ว ต า ย แค่รู้สึกเหมือน มีชีวิตอยู่แค่ครึ่งเดียว แต่อ ย่ างไรก็ต้องมีชีวิตอยู่ ผมเรียนรู้ว่าทุกอ ย่ างต้องใช้เวลา สวดมนต์ไหว้พระผมก็สวดอยู่ แต่ตอนนั้นไม่ว่าทำอะไรก็ช่วยไม่ได้ คนจะมาบอ กว่า
เศร้า ก็ไปนุ่งขาวห่มขาว บวชชีพราหมณ์สิ ซึ่งผมว่านั่นเป็นแฟชั่น ตอนนั้นผมรู้ว่าไม่มีอะไรจะช่วยได้ ต้องนิ่งอ ย่ างเดียว จะบอ กว่าให้ไปนั่งวิปัสสนาก รรมฐานแล้วจะทำให้ทุ ก ข์ห า ย ก็คงไม่จริงหรอ ก เพราะเวลาที่ทุกอ ย่ างในหัวมันปั่นป่วน เหมือนกับเฮอร์ริเคนเข้ามา เวลานั้นเราไม่สามารถเอาอะไรไปกั้น สิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำได้คือต้องปล่อยมันไป
ผมจึงใช้วิ ธีปล่อยให้เวลาผ่านไปเรื่อยๆ วันนี้คิดมาก พรุ่งนี้ก็คิดให้น้อยลงมาหน่อย เวลาเท่านั้นที่จะช่วยได้ ไม่มีผู้วิเศษคนไหนที่จะทำให้ทุ ก ข์ห า ยทันที ธรรมะก็เหมือนกัน ต้องใช้เวลา ไม่มีใครหรอ กที่จะนำธรรมะมาช่วยได้ทั้งหมดในทันที สำหรับคุณนิรุตติ์ ชีวิตแต่งงานกับชีวิตโสดแบบไหนดีกว่ากัน
ผมคิดว่าไม่มีอะไรดีกว่าอะไร เพราะมีสิ่งที่ข า ดไปกับสิ่งที่ได้เพิ่มมา บางคนคิดว่าอยู่คนเดียวสบายดี แต่สำหรับผมรู้สึกว่าข า ดที่ปรึกษา แม้แต่คุณแม่เรายังคุยไม่ได้หมดทุกเรื่อง การอยู่คนเดียวทำให้ข า ดคนที่จะมาแบ่งปันความคิด ความรู้สึก อ ย่ างเช่นรถคันนั้นสวยจัง ด อ ก ไม้ ด อ ก นี้สวยดี เราพูดกับใครไม่ได้ ต้องพูดอยู่ในใจคนเดียว
สำหรับผมชีวิตคู่ไม่ใช่แค่การหาคู่นอน เพราะ ความรักมัน มีความหมายที่ลึกซึ้งยิ่งกว่านั้น ยิ่งพอแต่งงานกันแล้ว คือ ตื่นขึ้น มาอ ย่ างแรกต้องคุยกันก่อน ดื่มกาแฟทานอาหารเช้า ออ กไปทำงาน ไปเที่ยวหาอะไรกินด้วยกัน มีความสุข และ ความทรงจำดีๆร่วมกัน ถ้าใครคิดจะมีคู่เพื่อนอนอ ย่ างเดียวคงไม่ต้องแต่งงานก็ได้ ทุกคนสามารถอยู่กับใครก็ได้ แต่การอยู่กับสามีหรือภรรย าต้องอยู่
ด้วยอารมณ์ความรู้สึก ไม่ใช่หน้าที่ คู่ไหนบอ กว่าอยู่ด้วยหน้าที่ ผมว่าไปไม่รอ ด ส่วนใหญ่เวลาผู้ใหญ่ให้พร ท่านจะขอให้ รักและเข้าใจกัน ซึ่งคำว่า รัก เป็นนามธรรมมาก มองไม่เห็น บางครั้งพูดเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการเท่านั้น แต่ เข้าใจ เป็นเหตุและผล ความเข้าใจสำคัญกว่า ถ้าคุณเข้าใจผม
คุณจะไม่มาเซ้าซี้คุยในเวลาที่ผมต้องการอยู่คนเดียว ผมว่าความเข้าใจสำคัญ เพราะทำให้คนเรารักกัน มากยิ่งขึ้น ถามว่าตอนนี้อย ากมีใครไหม ผมก็อย ากมีคนเข้าใจ แต่กลัวมีแล้วเขาจากไปก่อน ถ้าจะมาเป็นเมียผม สัญญาได้ไหมว่าจะ ไม่จากโลกไปก่อนผม แต่จริงๆแล้วผมก็ไม่มีปัญหาอะไรในการอยู่อ ย่ างนี้ เพราะอายุก็มากแล้ว
ถ้าอ ย่ างนั้นทำอ ย่ างไรถึงจะอยู่คนเดียว แต่ก็ยังมีความสุขได้ ผมมีความรักและความเข้าใจจากเพื่อนร่วมงาน เวลาไปกองถ่ายแค่ได้ซื้ อขน มมากินด้วยกันก็มีความสุขแล้ว บางครั้งผมอยู่โป่งน้ำร้อนจังหวัดจันทบุรี มีงานถ่ายที่เมืองกาญจน์ก็ได้ไปเจอผู้ร่วมงานใหม่ๆหรือไปเขาใหญ่ก็ได้เจอเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง
ขับรถกลับบ้านโป่งน้ำร้อนเจอเจดีย์ 3 องค์ เป็นเจดีย์เก็บอัฐิของคุณแม่ คุณย่า รวมถึงคุณอรวรรณ ผมก็มีความสุขที่ได้นั่งคุยกับเขา เขาจะได้ยินผมหรือเปล่าไม่รู้ แต่ผมไม่ได้ยินเขาแน่ หัวเราะ หรือแค่มีหมาอีกตัวนั่งอยู่ข้างๆ ก็มีความสุขแล้ว ผมไม่ยึดติดว่าความสุขต้องเป็นเรื่องราวที่ผ่าน มา แล้วทำให้ยิ้มได้เท่านั้น ความสุขของผมเกิดขึ้นได้ทุกวันทุกเวลา
แล้วแต่ว่าจะไปเจอะเจอใครหรือทำอะไร หรือไปอยู่ในสถานที่ไหน ความสุขที่ผ่าน มาผมไม่เคยจำ ส่วนความทุ ก ข์ที่ผ่าน มาก็ทิ้งไปหมด ทุกวันนี้เราก็มีความสุขได้ แค่ตื่นเช้าขึ้น มา ได้ดื่มน้ำดีๆ ดื่มกาแฟอร่อยๆ หอมๆ ก็มีความสุขแล้ว ต้องเข้าใจสัจธรรมว่า ความสุขความทุ ก ข์ไม่อยู่กับเรานาน เพราะฉะนั้นชีวิตเราจึงควรปนไปด้วยสุขและทุ ก ข์ ไม่มีอะไรจีรัง ไม่มีอะไรจะอยู่กับเราได้ตลอ ดไป แม้กระทั่งตัวเราเอง
บางคนบอ กว่า งานทำให้มีความสุข ซึ่งผมไม่รู้สึกอ ย่ างนั้นทั้งหมด งานไม่ได้ทำให้เรามีความสุข แต่เราต่างหากที่บังคับจิตใจของเราให้ มีความสุขกับงาน ตัวงานจริงๆ มีความเครียด ต้องคิด มีปัญหาให้เราแก้ไข แต่เราจะมองงานนั้นอ ย่ างไร อ ย่ างหมอเวลารั ก ษ าคนไ ข้ ถามว่าตอนนั้นหมอมีความสุขไหมคงไม่ แต่จะมีความสุขต่อเมื่อคนไ ข้ห า ยป่ ว ย ผลจากงาน มากกว่าที่ทำให้เรามีความสุข เพราะได้ทำประโยชน์เพื่อคนอื่น
จะมีวันที่เกษียณจากวงการไหม โชคดีว่าอาชีพนักแสดงไม่มีวันเกษียณ เพราะการแสดงเกี่ยวข้ องกับวิถีชีวิตของคน ทำให้ต้องมีนักแสดงตั้งแต่วัยเด็กจนถึง วัยคุณปู่ ฉะนั้นถ้ายึดอาชีพนี้เป็นหลัก ก็คงไม่มีคำว่าเกษียณ เพราะถ้ายังมีความสุขกับงานก็ทำไปได้ตลอ ด แม้การเป็นนักแสดงจะเหนื่อย
ไม่ต่างกับชีวิตเกษตรกร ต้องรอฟ้ารอฝนรอแดด แต่ถ้าทำใจให้มีความสุข เข้าใจธรรมชาติ เราก็ไม่หงุดหงิด ไม่ทุ ก ข์ ส่วนการเตรียมการในเรื่องเ งิ นๆ ทองๆ นั้น ได้เ งิ น มาก็เก็บเข้าธนาคาร ไม่ได้บริหารหรือแบ่งสัดส่วนอะไร เก็บไว้ทั้งหมด เวลาใช้ก็ใช้เท่าที่จำเป็น เพราะรู้ว่าอ ย่ างน้อยเราควรจะมีเ งิ นเหลือไว้บ้าง
จินตนาการถึง นิรุตติ์ ศิริจรรย า ในวันที่อายุครบ 80 ปี ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยคิดว่าจะมีอายุถึงเท่าไร ไม่เคยคิดถึงวันสุดท้ายของตัวเอง แต่พออายุเลย 40 มาถึงสัก 45 – 46 ปีกลับเริ่มคิด ผมไม่ได้กลัว แต่คิดว่าเราจะอยู่ได้สักกี่ปีนะ ตอนนี้พออายุ 62 ผมก็เริ่มคิดแล้วว่าจะอยู่ถึงวันนี้พรุ่งนี้หรือเปล่า ก็หมั่นตรวจเช็คร่างกายตัวเองว่าเ จ็ บตรงไหน ป ว ดตรงไหน เป็นอะไรหรือเปล่า แต่ทุกวันนี้ ไม่มีอะไรที่ผมอย ากทำอีกแล้ว เหลือแต่ทำตัวเรา ให้เป็นตัวของตัวเอง และทำตัวให้เป็นประโยชน์กับคนอื่น ก็เท่านั้นเอง
ที่มา คุณอา นิรุตติ์ ศิริจรรย า 108resources
