การที่เราได้เกิดมาลืมต าดูโลกคุณคิดว่ามันง่ายหรือย ากแค่ไหน แต่แอดคิดว่าย าก และที่ย ากไปกว่านั้นคือ กว่าที่เราจะเติบโตมาได้พ่อแม่ต้องผ่านอะไรมาบ้าง วันนี้แอดเลยอย ากให้ลูกๆทุกคนได้อ่านบทความนี้กันว่า การเดินทางของการเป็นพ่อแม่นั้นลำบากแค่ไหน
แม่เริ่มออ กเดินทาง ตอนนั้น แม่ก็เป็นเด็ กผู้หญิงคนหนึ่งผ่านคืนวัน มีความฝัน เป็นของตัวเองเหมือนกับเราแม่เดินทางมาเจอความรัก มีชีวิตคู่ที่หวังจะสร้างเป็นครอบครัวที่อบอุ่น พอวันที่รู้ว่าในคร ร ภ์ ของแม่ มีเราอยู่ในนั้นเป็นจุดเริ่มต้นของเวลากว่า 9 เดือน
ที่ต้องแบกน้ำห นั ก กว่า 10 โลแม่เริ่มใช้ชีวิตอย่ างรอบคอบมากขึ้นแม่กลัวว่าลูก ในท้องของแม่จะเป็นอั น ต ร า ยและวันที่แม่ เ จ็ บ ป ว ด มันก็ได้มาถึงวันแรกที่แม่ ได้เห็นหน้าเราแม่ก็ เ จ็ บ ป ว ด แต่เต็มไปด้วยความสุข ชีวิตส่วนตัวของแม่ไม่ใช่เรื่องสำคัญแล้ว
ความฝันอาจถูกพักไปบ้าง แต่แม่ก็เต็มใจข้าวของเครื่องใช้ลดลงเหลือเท่าที่จำเป็น รูปร่างหน้าต าของผู้หญิงคนนึง ไม่สำคัญเท่าลูกของแม่อีกแล้วล่ะเรื่องอื่นๆของแม่ พักไว้ก่อนเถอะ อนาคตของตัวเองที่แม่เคยคิดถึงถูกแทนที่ด้วยอนาคตของลูก เราจะปลอ ดภั ยไหม
เราจะเป็นเด็ กดีหรือเปล่า เราจะได้น้อยกว่าลูกคนอื่น มั้ยแม่พย าย ามทุกอย่ างให้เราได้รับสิ่งที่ดีจากแม่ ให้ลูกของแม่เติบโตอย่ างดี พอเราก็เติบโต แม่เริ่มพบกับความห่างเหินของลูก ที่เคยตัวเล็ก แม่ไม่ได้เป็นเพื่อนเล่นที่เราเคยสนุกด้วยเหมือนก่อนแม่เห็นใบหน้าที่เราหงุ ด ห งิ ด ใส่
ขณะเดียวกันก็เห็นรอยยิ้ม ที่แม่เคยได้รับแต่ผู้รับกล า ยเป็นเพื่อนของเราไปแล้ว น้อยใจแต่ทำอะไรไม่ได้หรอ ก วันที่แม่โล่งใจอย่ างที่สุดเป็นวันที่เราเรียนจบ แม่ทำทุกอย่ างมามากมาย กว่าจะได้ปริญญามาแม่คิดว่าหมดห่วงแล้ว และขณะที่แม่มองดู
เราถ่ายรูปสนุกสนานกับเพื่อนบัณฑิตแม่รู้ตัวเองว่าแม่คิดผิ ดแล้วลูกจะได้งานที่ดีมั้ย ลูกจะมีแฟนที่รักลูกเหมือนที่แม่รักหรือเปล่านะเขาจะดูแลลูกอย่ างที่แม่ดูแลหรือเปล่า เมื่อแม่ไม่อยู่แล้วลูกจะอยู่ต่อได้อย่ างไรโตแค่ไหนแม่ก็เห็นภาพเด็ กตัวน้อยๆของแม่เช่นเคย
ลูกของแม่ค่อยๆออ กเดินทางในชีวิตของตนเรามีครอบครัว มีลูก มีบทบาทเพิ่มขึ้นจนบทบาท การเป็นลูกของแม่น้อยลงกว่าเดิมถึงเวลาแล้วที่แม่ต้องปล่อยวางลูกมีชีวิตของลูกแล้ว แต่แม่ไม่เคยวางได้เลยแม่ยังรักและห่วงลูกของแม่อยู่เสมออย่ าลืมแม่นะลูกแม่แก่ตัว
ลงพร้อมกับนับถอยหลัง การจากลาเป็นการเดินทางช่วงสุดท้ายที่ต้องเจอ ความเสื่ อ ม ถอยสองแขนที่อุ้มลูกมาหล า ยปี ยกอะไรมากไม่ได้อย่ างเมื่อก่อน สองขาที่เคยพาลูกไปนั่นนี่ ต้องใช้ไม้เท้าพ ยุ ง วาจาที่เคยเป็นกล่อมลูก เริ่มพูดไม่รู้เรื่อง หัวใจที่เคยสู้ฝ่ า ฟั น ปัญหาให้ลูก บีบตัวน้อยลงแม่เหมือนก้อนน้ำแข็งที่วางตั้งอยู่กลางแดด
ในระหว่างที่เราเดินทางในชีวิตของเรานั้น จงหันไปมองหน้าแม่ของเราให้เต็มต ามองเข้าไปให้เห็นถึงการเดินทาง ที่ท่านได้ผ่าน มา วันนี้แม่เดินทางมาไกลมากแล้วขอแค่อย่ าลืมการเดินทาง ที่ผ่าน มาของแม่นี้เป็นการเดินทางของความรักที่วิเศษสุดแล้ว
ที่มา san-sabai predict-j55
