เมื่อเราพูดถึงความต า ย เรามักเข้าใจว่า คือ การสล า ยห า ยไปจากโลก แต่ที่จริงแล้วมันเป็นเพียงการแปรเปลี่ยนสภาพเท่านั้นเอง ทั้งส่วนที่เป็นรูปธรรมและนามธรรม รูปธรรมหรือร่างกายนั้นบัดนี้ได้แปรสภาพเป็นดิน น้ำ ลม ไฟ ไปแล้ว
ส่วนนามธรรมเช่น ความดีงามนั้น ยังคงประทับอยู่ในใจของเรา สิ่งนี้สำคัญกว่า เมื่อใดก็ต ามที่เราระลึกถึงเขา พึงระลึกถึงความดีงามของเขา ระลึกถึงคุณงามความดีที่ได้ทำร่วมกัน หรือประสบการณ์ดี ๆ ที่มีร่วมกัน
ขอให้ตระหนักว่าเขายังอยู่กับเรา อยู่ภายในใจของเรา ไม่ได้ต า ยสล า ยห า ยไปอ ย่ างสิ้นเชิง การระลึกถึงความจริงข้ อนี้ไว้ จะช่วยให้เราคล า ยความเ ศ ร้ าโศก และไม่รู้สึกว่า มันคือความสูญเ สี ยอ ย่ างสิ้นเชิง ที่จริงแล้วพุทธศาสนามองว่า ความต า ยแม้กระทั่งของคนที่เรารัก มีประโยชน์ตรงที่ช่วยเ ตื อ นให้เรานึกถึงความจริงและเกิดการพิจารณาอ ย่ างลึกซึ้ง
เมื่อเราสูญเ สี ยคนรัก เป็นธรรมดาอยู่เองที่จะมีความเ ศ ร้ าโศกเ สี ยใจ แต่หากเราตั้งสติได้ เราก็จะเห็นได้ว่า การจากไปของคนที่เรารักนั้นกำลังแสดงธรรมให้เราเห็นชัดเจน ไม่ใช่แค่รับรู้ด้วยสมอง แต่รับรู้ด้วยหัวใจ รับรู้ด้วยความรู้สึกจริงๆ ว่าชีวิตนั้นไม่เที่ยง
เมื่อฉันจากโลกนี้ไป วันที่ฉันต า ย คนที่แค้นฉัน พากันร้องรำทำเพลง หัวเราะดีใจคนที่รักฉัน พากันร้องไห้ระงม วันที่ฝังร่างของฉัน คนที่แค้นฉัน มองไปที่ห ลุ มศ พ แล้วยิ้มเย้ยที่มุมปากคนที่รักฉัน ได้แต่เบือน หน้าหนี ไม่อย ากเห็นร่างของฉันที่กำลังจะถูกดินกลบหน้า
หนึ่งปีผ่านไป ฉันเหลือแต่โครงก ร ะ ดู ก ห ลุ มศ พถูกพายุลมฝนซัดสาดคนที่แค้นฉัน นาน ๆ เขาพูดถึงฉันที พูดทีไรเขาก็รู้สึกนึกชิงชังฉันอยู่คนที่รักฉัน ไม่รู้จะบอ กความ ในใจกับใคร จึงได้แต่ร้องไห้เดียวดายในค่ำคืนนั้น
สิบปีให้หลัง คนที่แค้นฉัน ยังพอจำชื่อของฉันได้ แต่แทบจะจำใบหน้าของฉันไม่ได้แล้ว คนที่รักฉัน เมื่อใดที่นึกถึงฉัน พวกเขาพากันนิ่งเงียบไปสักครู่ การดำเนินชีวิต ทำให้เขาไม่อาจที่จะหมกมุ่น คิดถึงแต่เรื่องของฉันได้อีกต่อไป
หล า ยสิบปีผ่านไป ห ลุ มศ พของฉัน ยังคงถูกลมฝนพายุซัดกระหน่ำไม่เคยเปลี่ยนคนที่แค้นฉันร่างของเขาก็ถูกฝังลงในป่าช้าเดียวกันคนที่รักฉัน ก็ถูกฝังไว้ในป่าช้าเดียวกับฉัน เช่นกันฉันกล า ยเป็นความว่างเปล่าของโลกใบนี้สิ่งที่ฉันหวงแหน รักนักรัก
หนา ถูกเปลี่ยน มือไปเป็นของคนอื่น สิ่งที่ฉันพย า ย ามหามาทั้งชีวิต แม้แต่ต้น หญ้าเพียงต้นเดียว ฉันก็เอาติดตัวไปด้วยไม่ได้ แก่งแย่งช่วงชิงกันไปไยย าม อนิ จจังมาเยือน ทุกสิ่งล้วนว่างเปล่า สั่งสมคุณธรรมความดีไว้บ้าง เมื่อถึงเวลา ไป ให้คนข้างหลังได้ระลึกหาให้เสบียงในภพหน้าไม่ข า ดพร่อง เพราะถึงเวลานั้น อย ากทำก็สาย ละอายก็ช้า เ สี ยแล้ว
ที่มา meokayna
